به مناسبت بزرگداشت صائب تبریزی؛

نشست ادبی «صاحبدلان» در قزوین برگزار شد

نشست ادبی صاحبدلان به همت محفل ادبی علامه قزوینی به مناسبت بزرگداشت صائب تبریزی برگزار شد.

به گزارش روابط عمومی اداره کل کتابخانه‌های عمومی استان قزوین، به مناسبت روز بزرگداشت صائب تبریزی، نشست ادبی «صاحبدلان» با حضور سید اسماعیل قافله باشی، استادیار زبان و ادبیات فارسی و عضو هیئت علمی دانشگاه بین المللی امام خمینی؛ سید خلیل قافله باشی، استاد زبان و ادبیات فارسی و ناهید السادات حیاتی، دبیر محفل علامه قزوینی و علاقه‌مندان در بستر فضای مجازی برگزار شد.

در ابتدای این نشست سیداسماعیل قافله‌باشی، استادیار زبان و ادبیات فارسی و عضو هیئت علمی دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) با اشاره به سبک هندی، گفت: از جمله شاعران سبک هندی می توان به صائب تبریزی و بیدل دهلوی اشاره کرد. طالب آملی و شاعران بزرگ قزوینی از جمله سالک قزوینی و واعظ قزوینی نیز از شاعران سبک هندی بودند. یکی از ویژگی های مهم سبک هندی مضمون و مفهوم عمیق آن است. صائب نوآوری بسیاری در غزلیاتش دارد و در نازکی خیال و لطافت اندیشه و مضمون سازی های ظریف و معانی بیگانه بی نظیر است.

سیداسماعیل قافله‌باشی در بخش‌های پایانی صحبت‌هایش، افزود: صائب تبریزی را شاعر تک بیتی ها نامیده اند و خیلی از تک بیتی هایش شهره خاص و عام است.

سیدخلیل قافله‌باشی، استاد زبان و ادبیات فارسی نیز در ادامه این جلسه به معرفی اجمالی میرزا محمد علی صائب تبریزی پرداخت و ویژگی‌های اشعار سبک هندی و به ویژه اشعار صائب تبریزی را برای حاضران برشمرد. وی گفت: صائب تبریزی پژوهشگر و مولف کتاب «ثنای عشق» است و یکی از مشهورترین شاعران سبک هندی یا اصفهانی است. اشعار صائب بسیار پرمغز و غنی است؛ آموزه‌های دینی فراوانی در شعر صائب می‌توان یافت که برای بسیاری ناشناخته است.

وی در پایان با خوانش برخی از ابیات صائب ویژگی‌های بیانی و زبانی اشعار این شاعر را شرح داد.

در ادامه ناهید سادات حیاتی، دبیر محفل ادبی علامه قزوینی در خصوص صائب تبریزی، گفت: صائب تبریزی بزرگ ترین غزلسرای قرن ۱۱ هجری است. وی ۷  سال به هند رفت و با شاعران بزرگ هند آشنا شد. مضمون، محتوا و خیال پردازی در سبک هندی و در دوره شاعران صفویه، به اوج خود رسید و توانایی صائب در ساختن ترکیبات بدیع و زیبایی شناسی، اعجاب برانگیز است. 

دبیر محفل ادبی بیان کرد: نام این نشست ادبی نیز از بیت «صائب افکار تو دل را زنده می سازد به عشق/ زین سبب «صاحبدلان» جویای دیوان تواند»، آمده است.